Bir olayımın olması lazım , benim huzurlu olmam için bir olayımın olması lazım .
Bir fikir üzerine çalışmalıyım , projem olmalı . O proje üzerine kafa yormalıyım .
Evet benim reçetemde bunlar yazıyor , ne zaman boş boş otursam mutsuz oluyorum .Bir amaç uğruna çalışmayınca kendimi bu hayatta en gereksiz varlık olarak görüyorum .
Bir hayvan bile dünyanın devamı için çalışıyor . Zincirindeki canlıları yiyerek dünyaya yardımcı oluyor .
Ama ben napıyorum , burda sadece oturuyorum . Boş bir şekilde oturuyorum .
Hakikaten ne işe yarıyorum , şuanda ben ?
Sınav senesinde kendimi mutsuz olarak görüyordum da , mutsuz değildim . Sıkıntılıydım sadece .
Aslında sınav senesinin ilk 5 ayında bu dediğim geçerli . O günlerde düşündüğüm ve uğraştığım tek şey sınavda başarılı olmaktı .
O zamanlar belki de beni çok sıkıntıya sokacak şeyler yaşadım . Ama hiçbiri beni fazla etkilemedi . Çünkü bir amacım vardı . Amacım beni hem diri tutuyor . Hem de o tür sıkıntıya sokacak şeyleri düşündürtmüyordu .
E peki geri kalan zamanda neler hissettim ?
İşte o zamanlar kendimi çok fazla dinledim . Neden peki , çünkü kendime boş vakit yarattım . Eskiden işime 9-10 saat vakit ayırırken . Sonradan sadece 2-3 saat çalıştım .
İşte o boş vakitler varya , varyaa ...
Yanlış anlamayın beni , eskiyi sorgulamıyorum . Neler yaşadıysam , oldu bitti artık . Farkındayım . Sadece bir analiz yapmaya çalışıyorum .
Ben hayatımda o boş vakitlere çok dikkat etmeliyim .
Harekette olmadığım anlar beni boşluğa sürüklüyor . Beni mutlu edeceğini düşündüğüm şeyler , beni asıl mutsuz eden şeyler !
Evet , evet . Tamam anladım .
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder